13 Şubat 2009 Cuma

Bir Şans Daha...


Bisiklet kazasından sonra Türkiye'ye getirildiğimde bana hala yaşıyor olmamın, üstüne üstlük yürüyebilecek olmamın bir mucize olduğu söylendi.
Bir mucize!
Bu, yıllarca spor yapmış, bisikletle binlerce kilometre yol kat etmiş kaslı vücudumun kaza anında kasılıp kendini korumasıyla fiziksel bir mucize mi...
Yoksa kendi hayatımızı ortaya koyarak dünya ve üzerinde yaşayan canlılar için birşeyler yapıyor olmanın bizi korumasıyla bir iyi karma mucizesi mi...
Geride bıraktığımız tüm insanların ortak duasının ruhsal mucizesi mi...
Bana ilk ulaşan, yanıma geldiğinde öldüğümü zanneden Bryan'ın sevgisinin mucizesi mi...
Yaradanın mucizelerinden biri mi, vademin daha dolmamış olması mı...

Hangisi olursa olsun, artık herşey farklı. Bir mucize neticesinde hayatta olmanın ve yürüyebilmenin değerini bilmek... Her soluk, her adım, her uyanış farklı...
Değişikliğin bir de fiziksel yönü var. Sokağa çıktığımda... Herşey daha farklı artık. Herşeyi farkediyorum. Örümcek Adam gibi. Tüm hisler keskinleşmiş. Keza içgüdüler... Masadan düşen bir tuzluğu havada yakalıyorum mesela.
Geyik muhabbetine, dişe dokunur hiçbirşey üretmeyip sürekli tüketen ve üstelik bir de hayatlarından şikayet eden insanlar artık teğet geçiyor bana. Bir mucize eseri bana yeniden bağışlanmış olan bu hayatta sahtekarlığa, nefrete, lümpenliğe, şikayete, ırkçılığa, ben merkezciliğe, çifte standarda, haksızlığa yer yok.
Herşey daha farklı artık. Artık renkler daha parlak... Bu ışıkta artık herşey daha belirgin...

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Gizem Hn. Gezi yazıları okumayı seven biri olarak bloğunuza ulaştım. Dün bir kısım yazı okumuş ve fotoğraflarınıza bakmıştım. Bugün bloğunuzun anasayfasına baktığımda gördüm, Kazakistanda kaza geçirmiş olduğunuzu. Ağır bir kaza geçirdikten sonra toparlandınız sanırım. Bu kazayı yaşamış olmanıza çok üzüldüm. Geçmiş olsun. Kendinize iyi bakınız. Özgür.