Bisikletle Geçtiğimiz Yollarda Şimdi Tanklar Dolaşıyor

Gürcistan'da yol kenarında mola... Turda her gittiğimiz ülkenin bayrağını taşıyorduk.

Biraz önce bir email geldi. Geçtiğimiz Haziran'da yolumuzu değiştirip de içinden geçtiğimiz inanılmaz güzellikteki Gürcistan'ın Borjomi-Karagauli Doğal Parkı bombalanıyormuş, halk can derdine düştüğü için çıkan yangınlar söndürülemiyormuş. "Lütfen herkese duyurun, birileri bize yardım etsin" diyorlar. Birkaç ay önce bisikletle geçtiğimiz yollarda şimdi tank izleri var. Biz yolda pedal basarken el sallayan, evine davet eden güler yüzlerde şimdi göz yaşları var.

Tüm dünya şaşırdı Gürcistan'da yaşananlara... tabii olayın esas adamları olan "süper güçler" hariç!! Orta Asya'da her geçtiğimiz yerde, görüştüğümüz herkes söylüyordu: "Burası enerji devlerinin sahası oldu. İki kovboya dar geliyor artık. Çok kısa zaman içinde savaş çıkacak." BP Bakü'de çalışan bir İngiliz, bisikleTEMA projesini ve amacımızı (benzin=enerji tüketimini azaltmak) duyduğunda kendini tutamayıp gülmüş, "bunun için dünyanın en yanlış yerindesiniz, burada söz konusu güçler tahmin edemeyeceğiniz kadar güçlü" demişti. Oysa bence tam da bu yüzden dünyanın en doğru yerindeydik, devler dünyasında cüce Güliver'ler olmamıza rağmen, okyanusta bir kıpırtı yaratmaktı amacımız. Kaos teorisinde olduğu gibi "Bir kelebeğin kanat çırpışı, başka bir yerde fırtınalar yaratabilir".

Bryan ve bizi evinde besleyen, dinlendiren, şımartan Mate Amca. Gürcistan, Sığınahi.